God stelt ongetwijfeld alles tot onze beschikking met betrekking tot hetgeen wij nodig hebben om een leven op te bouwen dat compleet is in alle aspecten: geestelijk, fysiek en materieel. Het offerende en intelligente geloof is de sleutel die alle deuren opent en ons de toegang biedt tot de gereedschappen die ons helpen om een leven met kwaliteit op te bouwen.
Dat wil echter niet zeggen dat het makkelijk zal zijn, want alles wat God belooft “moet veroverd worden”. En het is nog moeilijker vanwege het feit dat wij door een woestijn heentrekken.
De tocht van het volk van Israël, sinds het uit Egypte trok tot de verovering van het Beloofde Land, was een vooruitzicht van wat wij christenen zouden meemaken om het Koninkrijk der Hemelen te kunnen veroveren.
Wij weten dat het volk naar het Beloofde Land geleid had kunnen worden door een weg die parallel aan de woestijn was, waar zij niet blootgesteld zouden zijn aan de gevaren van die plaats. Maar God koos de woestijn om daar een natie te vormen, want een menigte mensen plaatsen in een vruchtbaar land representeerde geen natie. Zij moesten regels en wetten ontvangen, identiteit van burgers en, boven alles, erkennen dat zij onder een Theocratisch regime (een volk dat geregeerd wordt door God) leefden.
God koos dus de woestijn zodat Zijn natie daar gevormd zou worden. De woestijn openbaarde echter de koppige, opstandige en ongelovige harten. Dat leed God ertoe om dat hoogmoedige volk daar in de woestijn achter te laten, met uitzondering van Kaleb en Jozua.
“Toen ontbrandde de toorn des Heren te dien dage en Hij zwoer: Voorwaar, de mannen die uit Egypte opgetrokken zijn, van twintig jaar oud en daarboven, zullen het land niet zien, dat Ik aan Abraham, Isaak en Jakob bij ede toegezegd heb, omdat zij Mij niet volkomen volgden, behalve Kaleb, de zoon van Jefunne, de Kenizziet, en Jozua, de zoon van Nun, omdat dezen de Here volkomen volgden” (Numeri 32:10-12).
Tweeënhalve stam echter, de stam van Ruben, Gad en de halve stam van Manasse om precies te zijn, waren in staat om “voorspoedig” te worden in de woestijn. Zij gebruikten hun geloof en veroverden vee in grote hoeveelheid (Numeri 32:1). De woestijn kan onverdraagbaar zijn voor velen, maar er zijn sommigen die door het geloof gelegenheden daar kunnen vinden en er heel voorspoedig kunnen worden, zoals het geval van Isaak en zijn financieel succes in een land dat getroffen werd door gebrek aan regen. Er is niets mis met veroveren in de woestijn, zolang die verovering de persoon het wonder van het mogen ingaan van het Beloofde Land niet doet verwaarlozen, in ons geval het Eeuwige Koninkrijk van onze Here Jezus.
In Numeri 32 kunnen wij lezen hoe de kinderen van Ruben en God bij Mozes blijven hameren dat hij hun zou toestaan om het land van het gebied “aan de overzijde” van de Jordaan te mogen bezitten, want, volgens hun, was het heel geschikt voor het vee dat zij bezaten. Mozes dacht dat zij misschien bang waren om het Beloofde Land in te gaan en te strijden tegen de volken die daar woonden en stelde hun een voorwaarde voor: “Zullen uw broeders ten strijde trekken en zult gij hier blijven?” (Numeri 32:6).
Vervolgens zei hij: “Indien gij dit zult doen, indien gij u voor het aangezicht des Heren ten strijde zult toerusten, en ieder van u, die toegerust is, voor het aangezicht des Heren over de Jordaan zal trekken, totdat Hij zijn vijanden van zijn aangezicht verdreven heeft, zodat het land voor het aangezicht des Heren ten onder gebracht is, en gij daarna terugkeert, dan zult gij vrij staan tegenover de Here en tegenover Israël, en dan zal dit land voor u zijn tot een bezitting voor het aangezicht des Heren” (Numeri 32:20-22).
Maar tot de schrik van Mozes toonden zij dat het niet angst was dat hun had gestimuleerd om aan de overzijde van de Jordaan te blijven, vooral gezien het feit dat zij als heldhaftige en strijdvaardige mannen gezien werden, zoals beschreven staat in 1 Kronieken 12:8 en 5:18-22.
Het probleem was nog erger: hun hart zat in de grote hoeveelheid vee die zij bezaten. Hun rijkdom werd nog belangrijker dan het Beloofde Land!
Zij deden zoals zij Mozes beloofden, omdat zij samen met de andere stammen meetrokken en het Beloofde Land in bezit namen en ondanks het feit dat zij zagen hoe God wonderen verrichtte bij het veroveren van het Land, diens schoonheid ervan, besloten zij desondanks om terug te keren naar de overzijde van de Jordaan.
Veel Christenen hebben zich op dezelfde wijze manier gedragen. Zij veroverden bepaalde dingen en daardoor zit hun hart vandaag de dag in hetgeen zij hebben bereikt, tot het punt zelfs dat zij het Beloofde Land niet meer prioriteren, maar administreren zij hetgeen zij hebben veroverd en, wie weet, wat zij nóg zullen veroveren. Ik herhaal, er is niets mis met veroveren, integendeel, dat is de manier waarop God wil dat Zijn volk leeft, maar tijdens het moment van het oversteken van de Jordaan en ingaan in het Eeuwige Beloofde Land, dient men dat te doen zonder naar achteren te kijken en niet het slechte voorbeeld over te nemen van de vrouw van Lot.
Lees meer over deze stammen en ontdek dat er meer problemen met hun waren, totdat zij gevangen werden genomen.
In 1 Kronieken 5:24-26 staat er geschreven dat de stam van Ruben, de stam van Gad en de halve stam van Manasse als gevangen weggevoerd werden door de Syriërs vanwege het feit dat deze stammen afgoderij begonnen te plegen, een zonde die God haat.
En u? Zult u aan de overzijde van de Jordaan blijven met uw “vee” of zult u de Jordaan doortrekken en het Eeuwige Beloofde Land in bezit nemen? De keuze is aan u!
Met dank aan: bisschop Randal Brito
Elke zondag om 07.00uu , 09.00uu , 12.00uu & 18.00uu (ook om 15.00uu).
Adres : Neumanpad # 26
Paramaribo - Centrum
Tel. : +597 88 37 764
Geen opmerkingen:
Een reactie posten