DIENEN

Hoe kan ik leven geven als ik “dood’ ben?

Hoezo dood?

Je bent alleen bewust van het Woord van God, maar je hebt het niet in je binnenste, er is geen nieuwheid van leven. Je leest de Bijbel en komt snel tot een “conclusie” van wat hetgeen dat je hebt gelezen betekent. Maar in je dagelijks leven vergelijk jij je leven niet met wat je hebt gelezen. Het voegt toe aan je kennis, maar maakt je relatie met God moeilijker.

Je reageert snel met een emotioneel geloof en denkt dat je het goede aan het doen bent. Je praat over wat je hebt gelezen, maar je hebt moeilijkheden met het oplossen van je problemen, wat je als “normaal” bent gaan zien. Je wordt iemand die het Woord van God kent, alleen maar om aan je religieuze plicht te voldoen, maar je past het niet toe in je eigen leven.

Je doel is normaal gesproken anderen helpen of werken zodat ze gerealiseerd zullen worden, maar je investeert niet in je innerlijke en vind dat je een “goed persoon” bent, die altijd let op de anderen om je heen. Je denkt dat dit genoeg is om “goed met God te zijn”.

Maar het feit is dat je niet leeft in een nieuwheid van leven. Je ervaringen zijn slechts met de macht van God, oftewel, de bevrijding van een verslaving, de genezing van een ziekte, een familielid dat zich bekeerde enz. Maar niet gelinkt aan je eigen relatie met God. Niks heeft meer te maken met wie jij bent.

De Bijbel lezen, brengt je geen genoegen meer, het bidden brengt geen antwoorden meer, het zoeken behaagt je niet meer en je lofprijzing spreekt geen oprechte liefde meer uit voor God. Je blijft woorden gebruiken die zogenaamd overtuigend zijn, zoals: “God is aan het zegenen”; “Ik ben God aan het zoeken;” “Ik ben aan het strijden”, enz.

Wanneer we luisteren naar een lofprijzing, kunnen we inzien wat voor soort relatie die persoon met God heeft. Je woorden uiten niet de waarheid van wie je bent, maar alleen een bewustzijn van hoe je moet prijzen.

In waarheid heeft de persoon niet door wat ze aan het doen is. En weet je waarom?


Met dank aan: Viviane Feitas