TWIJFELS OVER DE TWIJFELS

Ik heb de boodschap “Twijfels over de Campagne van Israël” gelezen en vind dat er iets is dat uitgelegd moet worden, zodat de mensen de geest van de Campagne kunnen hebben. Veel mensen hebben nooit ingezien dat het woord “offer” meer dan één betekenis heeft. De betekenis die het meest door de wereld word gebruikt voor dit woord is “leed”. Wanneer wij het woord “offer” gebruiken, dan denken de mensen meteen aan een extreme leed, iets dat bijna op boetedoening lijkt. Maar het woord “offer” wordt, in de Universele Kerk van Gods Rijk, gebruikt in de zin van de meest vergeten betekenis in het woordenboek: zelfverloochening.

In het Michaelis woordenboek (een Braziliaans woordenboek) wordt de betekenis van zelfverloochening alsvolgt omschreven: “Het vrijwillige afstand nemen van een bezit of een bepaald recht”. En dat is wat ons offer inhoudt. Het houdt niet in dat wij iets geven zodat wij daarna gekweld blijven, hopend dat dat leed iets voor ons bereikt, maar een vrijwillige zelfverloochening van iets waar God om vroeg, wetend dat die zelfverloochening het resultaat zal voortbrengen dat Hij beloofde. Zelfverloochening is iets waarover nagedacht is, het is een handeling van de geest. Terwijl leed een handeling van de ziel, het hart en, soms, het lichaam is.

Ik begrijp de verwarring. De katholieke cultuur verheerlijkt leed. Zoveel zelfs dat het katholicisme een grote nadruk legt op de fysiek pijn van Jezus aan het kruis, alsof dit, op zichzelf genomen, het offer is. Zijn grootste pijn was het feit dat Hij vrijwillig zijn band met de Vader (hoofdreden), de vrede in Zijn geest, Zijn puurheid (omdat Hij onze zonden droeg) en Zijn recht om te leven (zodat wij konden leven) verloochende. Zijn offer was geestelijk, het was een offer van zelfverloochening. Het fysieke offer, van Zijn dood, symboliseerde alleen maar Zijn geestelijk offer, dat ons bevrijdde van de eeuwige dood.

De katholieke cultuur denkt dat degene die heeft geleden heilig is. Maar de ware heilige is degene die zichzelf verloochent. Degene die zijn verlangens opoffert, degene die zijn recht om wraak te nemen, om terug te antwoorden verloochent, degene die de wanorde verloochent, degene die zijn dierlijke instincten en impulsen verloochent, degene die het recht om van zichzelf te zijn verloochent, degene die het gebrek aan discipline verloochent, degene die zijn eigen leven verloochent, degene die een bezitting waar hij erg aan gehecht was opoffert, degene die het recht om zijn veiligheid in geld te hebben verloochent… Degene die zich overgeeft, die verloochent zichzelf.

Dit is het offer dat men in de wereld, zonder dat men het doorheeft, maakt. De student die zijn recht om te slapen verloochent, zodat hij kan doorstuderen, degene die de feestjes verloochent, zodat hij een goede relatie kan behouden, degene die de zoetigheid verloochent, zodat hij gezond kan blijven, degene die een zittend levensstijl verloochent, zodat hij oefeningen kan doen, degene die het recht om geld aan zichzelf uit te geven verloochent, zodat hij ergens in kan investeren, degene die de luiheid verloochent, zodat hij een boek kan lezen…

Wanneer de pastor zegt dat het offer pijn moet doen, dan heeft hij gelijk, maar deze pijn is niet een katholieke of fysieke pijn. Omdat de zelfverloochening meer pijn doet dan een fysieke pijn of een simpele of een simpele leed. Het is de pijn van de ziel die gedisciplineerd wordt door de geest. Het is ook de pijn die ons sterker maakt, omdat het ons afhankelijk maakt van God. En ik begrijp hierdoor dat dit het criterium is dat Hij gebruikt om ons offer te vragen. Dus van hieruit (van het begrip dat het offer zelfverloochening is en niet leed) beginnen wij het te begrijpen wanneer de pastor zegt dat God ons iets vraagt om ons iets meer te geven. Hij vraagt wat ons tegenhield (soms hebben wij dat zelf niet eens door) en wanneer wij het verloochenen, dan worden wij vrij om grote dingen te veroveren, omdat wij onze comfort zone, die ons nalatig maakte, hebben verlaten. Wij breken door onze beperkingen, doen wat wij nooit uit eigen wil zouden hebben gedaan, soms begrijpen wij niet eens waarom God daarom vroeg, maar wij vertrouwen erop dat Hij weet wat Hij doet en, gebaseerd op dit vertrouwen, maken wij ons offer. Wij geloven, en daarom, geven wij. Dit is de geest van de Campagne van Israël.

Met dank aan: Vanessa Lampert


Elke zondag om 9.30uur & 12.00uur (ook om 18.00uur).
Adres : Neumanpad # 26
Paramaribo - Centrum
Tel. : +597 88 37 764