Vasten van Daniël - Dag 3

Heidens Hart

Twee mensen worden aangetrokken door de ogen van het hart. Zodra ze een conversatie beginnen, bemerken ze al de enorme verschillen tussen hen. Verschillen qua geloof, sociale en economische status, leeftijd, cultuur, religieuze achtergrond, gebruiken, kortom, met rationele ogen bekeken, een serie van tegengestelde elementen die het moeilijk maken om succes te hebben in de relatie.


Echter, gelovend in de onzin dat de “liefde” alles overwint, gaan ze toch door. Het verstand schreeuwt, waarschuwt en probeert te helpen. Desondanks doet het smerige hart zijn oren dicht, sluit het zijn ogen en brandt het in de vlammen van “liefde op het eerste gezicht”. Het plezier van dat moment is zo besmettelijk dat het de stem van het verstand doet zwijgen.
Elke liefdevolle relatie, hoe onbeduidend de verschillen ook moge zijn, vereist offers. En als centrum van alle emoties, is het hart nooit in staat om dit te doen, hierdoor wordt het moeilijk om die relatie te onderhouden.

Zodoende komen de teleurstellingen, verraad, zelfmoordgedachtes, kinderen die in de steek gelaten worden, verwaarloosde gezinssituatie, kortom: het koppel begint een leven te leiden dat een voorproefje is van de hel. Dat is, als de relatie niet eindigt in een tragedie.
 
In deze conflicten tussen het verstand en de emotie, heeft het hart altijd de overhand. Behalve als men het verstand van de Here Jezus en een nieuw hart heeft.
 Zo niet dan is het, het oude hart dat de baas is, dat de bezorgdheden van dit leven in stand houdt en dat naar onmiddellijk resultaten verlangt, die zeer zelden, de wil van God reflecteren.
Het is interessant dat het heidense hart zich niet druk maakt om hetgeen geschreven staat of niet. Het negeert simpelweg alles, inclusief God. Het kijkt niet verder dan zijn neus lang is. Als het zijn “dromen” wilt realiseren, dan gebruikt het al zijn kracht en ziet het geen moeilijkheden.


Het denkt niet, wacht niet, het weegt de consequenties niet af, kortom, het wordt helemaal gedomineerd door de geest van ongerustheid.
Maar wanneer het verdwaald is, dan roept het tot God en wilt het onmiddellijk resultaat hebben. Als het niet op zijn tijd wordt beantwoordt, dan verlaat het het geloof en beschuldigt het de Heer. En dat is alles wat de duivel wil voor de volgende aanval.

Voor degenen die nadenken en door het geloof leven “Een bezit, in het begin te spoedig verworven, zal ten slotte niet tot zegen zijn” (Spreuken 20:21) NBG ’51.


Bisschop Edir Macedo