LOPEN EN KLAGEN...

Israël was de Rode Zee al overgestoken onderweg naar het Beloofde Land. Rebeca Kauffman, samen met haar drie zonen en haar man Benjamin Kauffman volgden de begeleiding van Mozes richting Kanaän.

Opeens begon zij een houding te hebben van geklaag en gemopper. Ze begon over alles te klagen.

“Ik kan niet meer tegen deze pelgrimsleven door de woestijn… We zijn aan het lopen naar een plaats die niemand van ons kent en niemand daar ooit is geweest… Bestaat dit beloofde land echt? Elke keer dat de wolk boven de Tabernakel beweegt, moeten we alles uit elkaar halen, onze spullen inpakken en de reis vervolgen… voor mij is het genoeg! Ik wil dit leven niet meer! De volgende keer dat de wolk een nieuwe begeleiding geeft, ga ik nergens meer naartoe…”

Met een toon in haar stem die ze nog nooit eerder had gebruikt, gaf Rebecca haar man een ultimatum:

“Als jij door wilt gaan, ga je alleen. Ik ben tot hier gekomen. Ik ben het zat om in cirkels te lopen. Als de wolk opnieuw beweegt, bijven de kinderen en ik hier!”

Dhr. Kauffman dacht dat het de effecten van “PMS” was of een “moment van woede” die snel voorbij zou gaan. Hij wilde liever de stilte bewaren.

Het duurde niet lang en de wolk boven de Tabernakel bewoog zich opnieuw. De wind van God blies en toonde een nieuwe begeleiding. Het was het moment om de spullen opnieuw in te pakken en de reis te vervolgen.

Toen hoorde hij Rebeca schreeuwen:
“Ik ga niet! Ik ben het zat om de spullen in en uit te pakken. Ik ben het zat en wil niets meer. Ik blijf hier!”

Iedereen haalde hun tenten uit elkaar, pakten hun spullen en gingen door richting Kanaän. Het zag eruit als een grote parade. Mensen en complete families passeerden langs de tent van de Kauffman familie.

Benjamin besloot om de beslissing van zijn vrouw te steunen en haar voor die dag blij te maken, dus bleef hij bij haar. Rebeca was heel blij, omdat haar man, voor de eerste keer haar beslissing steunde.

Het gehele volk van Israël liep en verdween achter het topografische reliëf van de woestijn, terwijl de familie Kauffman op dezelfde plek bleef, totdat het avond werd.

De wolk van vuur die hun verwarmde en beschermde tegen de intense kou van de woestijn, was met Mozes en het volk meegegaan. Daarom, voelden Benjamin en Rebeca Kauffman die nacht toen ze met hun drie kinderen omarmd zaten, een kou die hun tot op de bot bevroor. Het was een enorme kou die ze nog nooit hadden gevoeld.

De dag brak aan en Rebeca vroeg aan haar jongste zoon om een beetje water te halen dat uit de Rots vloeide om het ontbijt voor te bereiden. De jongen bleef langer weg dan normaal en keerde terug met een lege fles. Hij zei: “Ik heb geen water kunnen vinden”.

Rebeca zei tegen haar tweede zoon om een beetje manna te gaan verzamelen voor het ontbijt, maar de jongen bleef ook langer weg dan normaal en kwam terug met een lege pan. Er was geen manna meer.

Als laatst stuurde ze haar eerstgeborene om wat kwartels te halen. De dag was al tot een eind aan het komen toen de jongen erg verbrand van de zon terug kwam met lege handen. Hij was nog nooit eerder zo erg verbrand geweest.

Zonder de bescherming van de wolk van God, werd de zon voor iedereen onverdraaglijk. De familie Kauffman was alleen in de woesten, zonder water van de Rots, manna en kwartels.

Toen ze zag hoe haar kinderen gedurende de dag verbrand waren door de zon, in de avond trilden van de kou en opmerkte dat de familie flauwgevallen was van de kou en honger, had Rebeca alleen de stilte van haar man, die zijn hand op zijn wenkbrauw had gelegd en naar de horizon keek.

Rebeca en haar gehele familie moesten toegeven en erkennen dat er daadwerkelijk geen leven bestaat als ze de wolk van de aanwezigheid van God verlaten.

Ze haalden de tent uit elkaar en de hoogmoed weg uit hun harten.
Ze pakten hun spullen haastig in en gingen rennend weg om opnieuw onder de wolk van God te schuilen.

Mogen we allemaal leren van dit verhaal van de legendarische Kauffman familie, zodat we altijd onder de Wolk van de Begeleiding van God zullen blijven.

“Maar u, ga heen tot het einde, want u zult rusten, en u zult opstaan in uw bestemming, aan het einde van de dagen.” (Daniel 12:13)

Met dank aan: Bisschop Agnaldo Silva


Elke zondag om 07.00uu, 09.00uu, 12.00uu, 15.00uu & 18.00uu.
Adres: Neumanpad 26
Paramaribo - Centrum
Tel. : +597 883 7764