DE CYCLUS VAN DE VERLOREN ZOON

De vader werkte hard, zweette en zuchtte zodat zijn kinderen niets tekort zouden komen en bovendien hoefden ze niet zoveel te werken, zweten of zuchten. En werkelijk, de kinderen hoeven uiteindelijk niet zo hard te werken, zweten of zuchten, en weet u wat er gebeurt? Ze waarderen niet wat ze hebben en gooien al die erfenis in de modder. Ze raken betrokken met slechte vriendschappen, geven het uit aan verslavingen, investeren in alles behalve wat ze echt nodig hebben. En hoe meer ze hebben, hoe minder ze tevreden zijn. Dit is vandaag de cyclus van onze samenleving. De cyclus van de verloren zoon.

Toen de verloren zoon zijn vader om zijn deel van de erfenis vroeg, vond hij het niet erg om niet door te gaan met wat zijn vader met zoveel moeite had bereikt; de boerderij. Geheel het gezin leed hierdoor, de vader moest immers een deel van die boerderij verkopen, oftewel, een deel verliezen van wat het in stand hield. Ondankbaarheid is weinig om die zoon te beschrijven, maar het kon hem niet schelen, wat er echt toe deed was “gelukkig zijn”.

In deze zoektocht om “gelukkig te zijn”, realiseren mensen zich niet hoe ondankbaar, onrechtvaardig, egoïstisch en egocentrisch ze zijn, vooral niet met hun eigen familie.
Wanneer ze de rug toekeren naar degenen die van hen houden, staan ze tegenover degenen die niet om hen geven, maar die om een of andere reden meer aantrekkingskracht lijken te hebben. En dat is wat de verloren zoon deed. Hij “spuugde op het bord dat hij at” en rende in de armen van de grote wereld, die hem nooit iets beloofde, hij scheen simpelweg. En zoals hij onmiddellijk ontvangen werd voor wat hij te bieden had, werd hij onmiddellijk afgewezen toen hij niets meer kon bieden.

Op dat moment herinnerde de verloren zoon zich zijn vader, die nooit iets voor hem deed voor wat hij te bieden had, maar voor wie hij was, zijn geliefde zoon. Diep van binnen wist hij dat hij het niet verdiende om terug te keren naar het huis van zijn vader,
hij was tenslotte een ondankbare zoon geweest die, naast het beschadigen van iedereen thuis, verdween en alles deed wat hij leerde niet te doen. Om het erger te maken gooide hij de familienaam in de modder met de zijne. Het was hier, in de vele rechtvaardigingen die de ondankbare zoon had, omdat hij zijn vader niet meer lastig wilde vallen, dat hij het verstand gebruikte en dacht: “Ik zal terugkeren als de dienaar van mijn vader.”

Als dienaar zou de verloren zoon zich vernederen voor het hele gezin en de gezinsbedienden. Dit is de prijs die veel mensen, in de toestand van de verloren zoon, niet willen betalen om naar God terug te keren. Ze beweren dat ze zich schamen voor wat ze gaan zeggen, maar diep van binnen schamen ze zich niet voor wat ze de Vader hebben aangedaan, ze herkennen niet dat ze Hem hebben vernederd. Nu is het uw beurt om uzelf voor Hem te vernederen.

De nederigheid van de verloren zoon bracht hem niet alleen terug naar het huis van zijn vader, maar leidde hem ook tot de vergeving en eer! Die vader was zo blij om hem terug te hebben dat hij er een punt van maakte een feest te geven om zijn terugkeer te vieren, hij die zelfs als een dienaar terugkeert, werd als een zoon ontvangen.

Maar zijn broer ontving hem niet langer op dezelfde manier en bekritiseerde niet alleen zijn terugkeer, maar ook de houding van zijn vader om hem met zoveel enthousiasme te verwelkomen. Maar de vader werd niet beïnvloed door de reactie van die zoon, maar bestrafte hem eerder met liefde.

Wanneer u terugkeert naar God als een dienaar, ontvangt Hij u als een zoon. En als iemand u erom bekritiseert, laat God dat dan met hem regelen.

In geloof.

Met dank aan: Cristiane Cardoso

Elke zondag speciaal om 07.00uu, 09.30uu, 12.00uu, 16.00uu & 18.00uu.

Adres : Neumanpad 26

Paramaribo - Centrum

Tel. : +597 855 55 19