“Toen zei Abraham tegen zijn dienaar, de oudste van zijn huis, die alles wat hij had, beheerde: Leg toch uw hand onder mijn heup. Ik wil u laten zweren bij de HEERE, de God van de hemel en de God van de aarde, dat u voor mijn zoon geen vrouw zult nemen uit de dochters van de Kanaänieten te midden van wie ik woon.” (Genesis 24:2-3)
In de bovenstaande tekst hebben we niet de naam van de dienaar, maar het was zeker iemand heel bijzonder om een taak van zo’n belang te hebben toevertrouwd. Waarschijnlijk dezelfde dienaar die Abraham de erfgenaam noemde van alles wat hij bezat, omdat hij geen afstammeling had: de Damasceense Eliëzer (Genesis 15:2).
De toekomstige vrouw van Isak mocht niet heiden (Kanaäniet) zijn. Behalve dat ze van de familie van Abraham was, moest ze bereid zijn om te doen wat hij deed, haar familiekring, het huis van haar vader en haar land achter te laten richting het land dat de dienaar haar wijzen zou.
Bezorgd dat de kandidate het er niet mee eens zou zijn haar toekomstige echtgenoot te ontmoeten, suggereert de dienaar dat Isak met hem naar Haran gaat.
“En de dienaar zei tegen hem: Misschien zal die vrouw mij niet willen volgen naar dit land. Zal ik dan uw zoon terug moeten brengen naar het land waaruit u vertrokken bent? Abraham zei tegen hem: Wees op uw hoede dat u mijn zoon daar niet terugbrengt!” (Genesis 24:5-6)
Abraham verbood de dienaar om Isak naar de plaats te brengen waaruit hij was vertrokken. Het is alsof Abraham er de voorkeur aan gaf dat zijn zoon een eunuch werd dan terug te gaan naar waaruit hij vertrok, want dit zou het hele doel van God aan de nageslacht van Abraham kunnen riskeren.
Per slot van rekening gaat iedereen die de Stem van God hoort nooit terug. Dit verklaart waarom zovelen het geloof, het Altaar en de beloften van God hebben verlaten om gehoor te geven aan de stem van het hart, en ze verachten zo de roeping van God.
Maar omdat zijn overtuiging in de beloften van God boven de moeilijkheden stond, wist Abraham dat God hem niet zou verlaten.
“De HEERE, de God van de hemel, Die mij uit mijn familie en uit mijn geboorteland weggehaald heeft, Die tot mij gesproken heeft en Die mij gezworen heeft: Aan uw nageslacht zal Ik dit land geven – die God zal Zijn engel voor u uit sturen, opdat u voor mijn zoon daarvandaan een vrouw zult nemen.” (Genesis 24:7)
Stop en denk aan de ramp die de nageslacht van Abraham zou zijn als Isak met een vrouw trouwde die niet bereid was om volgens het geloof te leven?
Omdat hij geloofde dat de engel met hem was, bad de dienaar (Genesis 24: 12-14). Nog voordat het gebed was afgelopen, verscheen het jonge meisje en deed precies wat de dienaar in gebed tot God had gevraagd. Zijn verantwoordelijkheid was groot, dus hij was duidelijk in zijn gebed.
U ziet dat, wanneer onze intentie in overeenstemming is met de wil van God, het antwoord zeker is. Het kan enige tijd duren, maar het zal niet falen.
Alleen een trouwe dienaar weet een andere dienaar te herkennen. Het profiel van Rebekka was duidelijk: nederig, klaar om te dienen, godvrezend en klaar om haar familiekring en het huis van haar vader te verlaten richting het begin van een grote natie.
“Zij riepen Rebekka en vroegen haar: Wil je met deze man meegaan? Zij antwoordde: Ik zal meegaan. Toen lieten zij Rebekka, hun zuster, en haar voedster en de dienaar van Abraham en zijn mannen vertrekken. Zij zegenden Rebekka en zeiden tegen haar: Zuster van ons, word tot duizenden van tienduizenden en laat jouw nageslacht in bezit krijgen de poort van zijn vijanden.” (Genesis 24:58-60)
En als ze had gezegd: “Nee, ik ga niet met hem mee”, wat zou er dan van haar worden? Het zou hetzelfde zijn wat we vandaag de dag zien in de levens van degenen die gehecht zijn aan Haran; een klein leven, zonder uitdrukking, zonder getuigenis en zonder smaak. Maar omdat ze ja zei, werd ze een grote zegen, net als haar schoonvader en haar man.
De visie van Rebekka was geestelijk en dit was de visie van de UKGR, die 42 jaar van bestaan voltooide en continuïteit geeft aan die natie! Wie ons zegent is gezegend, wie ons vervloekt…
Als u nee tegen God zei, is het nooit te laat om terug te gaan en ja te zeggen. De God van Abraham wacht op u.
Voor degenen die ja zeggen, dat is geweldig! U wordt de zegen zelf en niemand kan u weerstaan tot het einde der tijden!
God zegene jullie allemaal!
Met dank aan: Bisschop Marcelo Pires
Elke zondag speciaal om 07.00uu, 09.30uu, 12.00uu, 16.00uu & 18.00uu.
Adres : Neumanpad 26
Paramaribo - Centrum
Tel. : +597 855 55 19
Geen opmerkingen:
Een reactie posten