WACHTENDE OP HET BEGIN VAN DE...

Wachtend op het begin van de dienst in de Tempel

Zondag, tijdens het wachten op het begin van de dienst in de Tempel, schreef ik over dat moment van het wachten. Hoe brengt u één of twee uur door in “geest van gebed”? Toen ik deelname aan de tour in de Tempel, met het team van het Universeel Blad, merkte ik op dat werkelijk alles een betekenis heeft. Niets is daar per toeval of per ongeluk. Alles heeft een symboliek, omdat dat, sinds het begin, de taal van God is. Toen ik besefte me dat ik absoluut overal op moest letten, vanaf het moment dat ik langs de poorten ging, om te begrijpen wat God tegen mij wilde zeggen.

Ik heb de gewoonte om de Tempel in te gaan zodra de poorten opengaan. Dat is ongeveer twee uur voor de dienst. Twee uur zonder telefoon of tablet, in stilte, in een plaats met weinig licht. Voor velen klinkt dit als een marteling. Als u niet voorzichtig bent, dwalen uw gedachte af uit de Tempel en begint u al na te denken over de e-mails, werk, familie en alledaagse dingen.

Houd een ding in gedachten: u bent in de Tempel. Het is uw kans om God op een intense manier te horen spreken in uw geest. Dat kan, in een keer, een heleboel belangrijke dingen in uw binnenste oplossen. Dit missen? Het zou een grote fout zijn om deze gelegenheid niet te grijpen.

Ik zit in mijn stoel, te bidden, te schrijven, de Bijbel en een boek aan het lezen (al is er niet veel licht). Als u de tijd voordat de dienst begint beschouwt als een voorbereidingstijd op een ontmoeting met de liefde van uw leven, de grootste autoriteit van het Universum, dan verzeker ik u, dat u niet slaperig zult zijn, of bezorgd om uw gadgets.

Wanneer u bereid bent om naar God te luisteren, zal Hij spreken. Doormiddel van alles zal Hij spreken. Het is alsof u de tijd doorbrengt terwijl u een SMS van de Heilige Geest ontvangt, om de puzzel in elkaar te zetten die u van buiten met u meebracht. Ik was moe en op het scherm verscheen: “Gij dan, weest sterk, en laten uw handen niet verslappen, want uw werk zal beloond worden” (2 Kronieken 15:7), en mijn kracht werd onmiddellijk vernieuwd. Er verscheen een mooi landschap in een plaats die verlaten leek. Toen besefte ik dat God daar ook was, te midden van het niets. Hij kent die plaats. Hij kent de plaats waarin ik mij bevind, de situatie die mij kwelt.

Er verscheen ook een ander beeld van een boom die, tegen alle verwachtingen in, alleen op een berghelling groeit. Er is niet veel grond daar. Hij ziet er fragiel uit met zijn smalle steel. Maar hij groeit. Groen en stevig. Zo ben ik, met mijn wortels in de Steen. Dat liet de Tempel mij nooit vergeten. Ik ben de eenzame boom op de berg. Ik ben een druppel in de zee. Ik ben een zandkorrel op het strand, ik ben één van de bladeren uit het bos. Ik ben geliefd en gekoesterd door Hem, die deze rotsen, bomen en rivieren heeft gemaakt. Die plaatsen die zo geweldig zijn voor mij, zijn zo klein voor Hem. Al die sterren en landschappen buigen voor Zijn schoonheid en kracht. In het midden van het ijs, in de hitte van de woestijn, de wind, de wolken, de zon, de sterren en de rotsen… overal in de natuur zien we Zijn hand, Zijn heerlijkheid.

Van de meeste immense dingen tot de kleinste zandkorrel toe. Toen Hij Abraham riep, zei Hij: “En Ik zal uw nageslacht maken als het stof der aarde, zodat, indien iemand het stof der aarde zou kunnen tellen, ook uw nageslacht te tellen zou zijn” (Genesis 13:16) en Hij zei ook, “Zie toch op naar de hemel en tel de sterren, indien gij ze tellen kunt; en Hij zeide tot hem: Zo zal uw nageslacht zijn” (Genesis 15:5).

God maakte dezelfde in vergelijking met twee totaal verschillende dingen in onze ogen: sterren zijn immens en stof is iets heel kleins. Maar God is veruit superieur aan alles wat er in dit universum is, dus, voor Hem, zijn deze dingen gelijkwaardig. Een ster is zo klein als een stofje en een stofje is zo groot als een ster. Daarom staat er geschreven:

“Want zo zegt de Hoge en Verhevene, die in eeuwigheid troont en wiens naam de Heilige is: In den hoge en in het heilige woon Ik en bij de verbrijzelde en nederige van geest, om de geest der nederigen en het hart der verbrijzelden te doen opleven” (Jesaja 57:15).

Grootte en afstand beperken Hem niet. Voor God, hebben beiden dezelfde grootte en belang. Dus waarom zou Hij niet om mij geven? Hij koos ervoor om mij te geven. Hij koos ervoor om ons deel uit te laten maken van Zijn glorie. Het minste wat wij kunnen doen is iets teruggeven. Wij zullen Hem altijd iets schuldigs zijn. Wij kunnen Hem niets geven, want alles komt uit Zijn handen. Maar Hij heeft ons het voorrecht gegeven om Hem te eren met wat Hij ons heeft gegeven. Ons leven, ons werk, ons lichaam, onze keuzes, ons geld, onze tijd. Wij noemen alles “onze”, maar het komt van Hem.

Ik schrijf deze dingen, terwijl ik wacht tot de dienst begint. Omdat ik ervoor koos om naar Hem te luisteren, sprak Hij met mij, nog voor de bisschop op het Altaar kwam. Ook daarna bleef Hij verder praten, door middel van het Woord, de liederen, gebeden en offerande. De rust van die landschappen is eigenlijk in mij. De kandelaren aan de muren herinneren me dat ik de vlam altijd brandend moet houden. De Ark achter de sluier, wachtend op het juiste moment om getoond te worden. Het gescheurde voorhangsel, dat ons de toegang tot de Behoudenis biedt.

Ik wilde alle slapenden wakker maken. “Ontwaak, gij die slaapt… en Christus zal over u lichten.” Wilt u verlicht worden? Als u besluit dat uw reis naar de Tempel speciaal zal zijn, profiteer dan van alle momenten van uw verblijf daar. God is daar. En Hij gebruikt zelfs de meest onwaarschijnlijke momenten om met ons te praten, als wij aandachtig naar Hem luisteren. De problemen die in mijn gedachten waren, werden zo klein terwijl ik over Gods grootheid peinsde, dat ik begreep wat Hij van mij verwachtte. Dat ik de Tempel nooit moest verlaten. Niet het fysieke gebouw, want aan het eind van de dienst zou ik moeten vertrekken (ook al had ik geen zin, ik denk dat ik een probleem zou krijgen met de beveiliging als ik niet weg zou gaan na afloop), maar de sfeer van ontzag, eerbied en vertrouwen. Aangezien ik de Tempel van de Heilige Geest ben, dan begrijp ik, wanneer ik naar de Tempel kijk hoe ik zou moeten zijn. En als ik naar de Ark kijk, dan begrijp ik waar mijn hart zou moeten zijn.

Toen het gordijn openging en de Ark verscheen, was het alsof er een deur geopend werd. Ik had mij voorbereid en daarom kon ik naar binnen gaan. In het midden van de dienst toonde de bisschop het beeld van het universum… en toen we naar de sterrenstelsels keken, realiseerde ik me dat mijn overpeinzing over Gods grootheid een kleine upgrade nodig had. Iemand voor wie stof en sterrenstelsels van dezelfde grootte zijn, verwacht zeker dat ik de dingen vanuit datzelfde perspectief bekijk. De volgende keer dat u naar de Tempel gaat, sta dan stil bij dit voorrecht. Bij dit alles, heeft mijn smartphone, eerlijk gezegd, al zijn waarde verloren.

Met dank aan: Vanessa Lampert


Elke zondag om 9.00uur & 12.00 (ook om 18.00uur).
Adres: Neumanpad # 26
Paramaribo - Centrum
Tel. : +597 88 37 764