Volgens David betekende de vele soorten offers die aan God werden geofferd, veel meer dan louter religieuze rituelen. Het is juist dat zij geloof en gehoorzaamheid aan de wetten van Mozes tot uitdrukking brachten.
Maar David had ook de onderscheidingsvermogen om in te kunnen zien dat zulke offers gedurende de geschiedenis van Israël, van de principes van het intelligente geloof waren afgedaald. En dat de offers lege verplichtingen waren geworden, omdat ze er gewend aan waren geraakt. Dit is de reden waarom hij tijdens momenten van grote angst in zijn leven zei: “Want Gij hebt geen behagen in slachtoffers, dat ik die brengen zou; aan brandoffers hebt Gij geen welgevallen. De offeranden Gods zijn een verbroken geest; een verbroken en verbrijzeld hart veracht Gij niet, o God. (Zie Psalmen 51:18-19)
Toen begon David te smeken voor het welzijn van Sion en de wederopbouwing van de muren van Jeruzalem. (Zie Psalmen 51:20)
In feite is hij niet alleen voor Sion en Jeruzalem aan het smeken, maar ook voor zichzelf. Hij zag dat zolang zijn leven niet werd hersteld door de Hemelse vergeving, de “muren van zijn leven” niet werden opgebouwd (oprechte berouw), er geen rechtvaardige offers zouden zijn die de HEER zou behagen. Oftewel, wat baat het veel te offeren als de offeraars in de zonde leven?
David had een duidelijke begrip van het soort offer dat de HEER wenste. De offerande van het offer had alleen een waarde (en gerechtigheid) wanneer de offeraar rechtvaardig was.
“Dan zult Gij behagen hebben in offers naar de eis, brandoffers in hun geheel gebracht; dan zal men stieren op uw altaar offeren” (Psalmen 51:21).
Bisschop Edir Macedo
Elke zondag om 07.00uu, 09.00uu, 12.00uu, 15.00uu & 18.00uu.
Adres : Neumanpad # 26
Paramaribo - Centrum
Tel. : +597 88 37 764
Geen opmerkingen:
Een reactie posten