Ik heb de boodschap “Twijfels over de Campagne van Israël” gelezen en
vind dat er iets is dat uitgelegd moet worden, zodat de mensen de geest
van de Campagne kunnen hebben. Veel mensen hebben nooit ingezien dat
het woord “offer” meer dan één betekenis heeft. De betekenis die het
meest door de wereld word gebruikt voor dit woord is “leed”. Wanneer wij
het woord “offer” gebruiken, dan denken de mensen meteen aan een
extreme leed, iets dat bijna op boetedoening lijkt. Maar het woord
“offer” wordt, in de Universele Kerk van Gods Rijk, gebruikt in de zin
van de meest vergeten betekenis in het woordenboek: zelfverloochening.
In het Michaelis woordenboek (een Braziliaans woordenboek) wordt de
betekenis van zelfverloochening alsvolgt omschreven: “Het vrijwillige
afstand nemen van een bezit of een bepaald recht”. En dat is wat ons
offer inhoudt. Het houdt niet in dat wij iets geven zodat wij daarna
gekweld blijven, hopend dat dat leed iets voor ons bereikt, maar een
vrijwillige zelfverloochening van iets waar God om vroeg, wetend dat die
zelfverloochening het resultaat zal voortbrengen dat Hij beloofde.
Zelfverloochening is iets waarover nagedacht is, het is een handeling
van de geest. Terwijl leed een handeling van de ziel, het hart en, soms,
het lichaam is.
Ik begrijp de verwarring. De katholieke cultuur verheerlijkt leed.
Zoveel zelfs dat het katholicisme een grote nadruk legt op de fysiek
pijn van Jezus aan het kruis, alsof dit, op zichzelf genomen, het offer
is. Zijn grootste pijn was het feit dat Hij vrijwillig zijn band met de
Vader (hoofdreden), de vrede in Zijn geest, Zijn puurheid (omdat Hij
onze zonden droeg) en Zijn recht om te leven (zodat wij konden leven)
verloochende. Zijn offer was geestelijk, het was een offer van
zelfverloochening. Het fysieke offer, van Zijn dood, symboliseerde
alleen maar Zijn geestelijk offer, dat ons bevrijdde van de eeuwige
dood.
De katholieke cultuur denkt dat degene die heeft geleden heilig is.
Maar de ware heilige is degene die zichzelf verloochent. Degene die zijn
verlangens opoffert, degene die zijn recht om wraak te nemen, om terug
te antwoorden verloochent, degene die de wanorde verloochent, degene die
zijn dierlijke instincten en impulsen verloochent, degene die het recht
om van zichzelf te zijn verloochent, degene die het gebrek aan
discipline verloochent, degene die zijn eigen leven verloochent, degene
die een bezitting waar hij erg aan gehecht was opoffert, degene die het
recht om zijn veiligheid in geld te hebben verloochent… Degene die zich
overgeeft, die verloochent zichzelf.
Dit is het offer dat men in de wereld, zonder dat men het doorheeft,
maakt. De student die zijn recht om te slapen verloochent, zodat hij kan
doorstuderen, degene die de feestjes verloochent, zodat hij een goede
relatie kan behouden, degene die de zoetigheid verloochent, zodat hij
gezond kan blijven, degene die een zittend levensstijl verloochent,
zodat hij oefeningen kan doen, degene die het recht om geld aan zichzelf
uit te geven verloochent, zodat hij ergens in kan investeren, degene
die de luiheid verloochent, zodat hij een boek kan lezen…
Wanneer de pastor zegt dat het offer pijn moet doen, dan heeft hij
gelijk, maar deze pijn is niet een katholieke of fysieke pijn. Omdat de
zelfverloochening meer pijn doet dan een fysieke pijn of een simpele of
een simpele leed. Het is de pijn van de ziel die gedisciplineerd wordt
door de geest. Het is ook de pijn die ons sterker maakt, omdat het ons
afhankelijk maakt van God. En ik begrijp hierdoor dat dit het criterium
is dat Hij gebruikt om ons offer te vragen. Dus van hieruit (van het
begrip dat het offer zelfverloochening is en niet leed) beginnen wij het
te begrijpen wanneer de pastor zegt dat God ons iets vraagt om ons iets
meer te geven. Hij vraagt wat ons tegenhield (soms hebben wij dat zelf
niet eens door) en wanneer wij het verloochenen, dan worden wij vrij om
grote dingen te veroveren, omdat wij onze comfort zone, die ons nalatig
maakte, hebben verlaten. Wij breken door onze beperkingen, doen wat wij
nooit uit eigen wil zouden hebben gedaan, soms begrijpen wij niet eens
waarom God daarom vroeg, maar wij vertrouwen erop dat Hij weet wat Hij
doet en, gebaseerd op dit vertrouwen, maken wij ons offer. Wij geloven,
en daarom, geven wij. Dit is de geest van de Campagne van Israël.
Met dank aan: Vanessa Lampert
Elke zondag om 9.30uur & 12.00uur (ook om 18.00uur).
Adres : Neumanpad # 26
Paramaribo - Centrum
Tel. : +597 88 37 764
Geen opmerkingen:
Een reactie posten